Her şehre gelişi büyük ümitlerle bekliyoruz. Makam, vatandaş, siyasetçi, memur, amir hazırlık üst düzeyde sizi gözlüyordu
Manga hazır, şehre o kadar şatafatlı giriyorsunuz ki, her şey bir anda unutuluyor. Size uzatılan hoşgeldiniz diyen elleri sıkıyorsunuz tek tek. Sadece sizler değil, hemen yanı başınızdakilerde. İkramda hürmette kusur yok. Her şey hadi ama dercesine öylece bekliyor. Millet Gazze’de İsrail saldırılarıyla inim inim inlerken, Gümüşhane sokaklarında sizin namınıza dizilen sıra sıra masalar. Eh! tasa, endişe, korku, tepkinin görüntüsü bu olsa gerek! Bu şehrin beklentileri malum. Ama sizler önceden hazırlanmış ya da size tembihlenmiş özenle hazırlanmış sözcükleri nasıl olsa Gümüşhane’de fazlasıyla geçerli damgasıyla birlikte başlıyorsunuz okumaya. Oysa hemen ötede duran kuşburnu fabrikasının perişanlığı size ifade edilmiyor bile. Kimbilir Allah var sizi festivale davet eden bile olmuştur. Havalimanını sorun diye itelese birisi..şşşşştt!’ diye azarı yiyecek arkadan. Dilin kemiği yok. Sizler cumhurbaşkanlığı seçiminin öneminden söz ediyorsunuz ve biliyorsunuz ki Gümüşhane’den tulum çıkacak, rahatsınız. Eh göçü de bir kenara bıraktık nasıl olsa. Süleymaniye’den ne haber diye bir iki cümle belki onu da bi kenara sıkıştırırsınız diye düşündük. Siz çakı gibi adayınızı varlığından söz ettiniz. Oysa bu Gümüşhane’nin karnını doyurmuyordu. Size gençlikten ne haber diye sormuş olduğumuzu farzedin, o da yok sözcüklerinizin arasında. İşçilere dönük müjde diye verdi yerel basın manşetten ifadelerinizi ama nereye kadar? Tren yolunu soramadık mesela. Bir iki cümle terörü, daha bir hafta önce verdik üç şehidimizi. Biz soramadıklarımızla siz anlattıklarınızla ayrıldınız Gümüşhane’den.