Süper Ligde belki de en çok takımla yapılan şampiyonluk mücadelesine tanık oluyoruz.
2019 – 2020 Cemil Usta sezonunda tam 36 yıldır şampiyonluk bekleyen Trabzonspor, istim üzerinde.
*
1996, 2005 ve 2011 sendromu yaşayan bordo mavililer bu kez kazaya uğramak istemiyor.
Bu tablo da Trabzonspor’un şanssızlığı olsun, genelde iki üç takımla ikinci yarının ortasına kadar süren şampiyonluk mücadelesi bu kez kolay kolay pes etmeyecek rakiplerle devam edecek.
*
Gelelim diğer tartışmalara…
Bilindiği üzere uzun süreden beri hele 2010 – 2011 sezonundan bu tarafa Fenerbahçe ile Trabzonspor arasında kulis arkası önü, lobi arkası, sağı solu, sokakta, çarşıda, pazarda, rekabet var karşılıklı demeçler havada uçuşuyor.
Birinci sebep 1996’da Trabzonspor’un elinden kaçırdığı daha doğrusu Fenerbahçe’nin bile inanamadığı Trabzon’daki galibiyet sonrası elde ettiği şampiyonluğun arkasında yaşanan derin travma;
İkincisi 2010- 2011 sezonundan bu tarafa süre gelen malum iddialar falan filan..
*
Haliyle Fenerbahçe’nin de bu sezon canı fazlaca yanınca 36 yıl şampiyonluk bekleyen Trabzonspor’a can havliyle saldırmaya başladı..
Doğrusu bu yarış an itibarıyla üç İstanbul kulübü arasında olsaydı aynı şekilde polemik olur muydu? onu da bu yazıyı okuyacak olan okurlarımızın takdirine bırakıyoruz..
*
Ve şimdi süper ligde 22. hafta tamamlandı.
Aklımızda kaldığı kadarıyla Trabzonspor’dan sonra Beşiktaş, Galatasaray, Başakşehir, Fenerbahçe, Alanyaspor, Sivasspor yarışı kıran kırana sürdürüyorlar.
*
Fikstür olarak en zorlu rakiplerle karşılaşacak olan Trabzonspor’un bu haftaki rakibi Beşiktaş olacak.
Elbette dediğimiz gibi yıllardır süregelen İstanbul hegemonyasını bu lig de bertaraf eden Trabzonspor bize göre şampiyonluk biletini almak için son kritik bir karşılaşmasına çıkıyor….
*
Dahası,
Trabzonspor şampiyon olmak istiyorsa geçmişte olduğu gibi bugünde biletini İstanbul’da cebine koymak zorundadır.
Bu konudaki en büyük kazanç ise gelmeyen 36 yıllık şampiyonluk özlemi ayrıca 1996, 2005 ve 2011 sezonunun travmalarının bir kez daha nedenlerini iyice analiz etmektir.
*
Gelelim derbiye..
Beşiktaş Ali Rıza Sergen Yalçın ile moral buldu
‘Yeni Malatya’dan niye ayrıldım bende bilmiyorum’ açıklamasıyla şaşırtmayan Sergen Yalçın, Beşiktaş çarşı grubunun da favorisiydi nitekim Trabzonlu yeni başkan Ahmet Nur Çebi bu isteği kırmadı Sergen’i Beşiktaş’ın başına teknik direktör olarak görevlendirdi. Rize deplasmanında alınan galibiyet bir gerçeği ortaya koydu. Sergen Yalçın Beşiktaşsız, Beşiktaş Sergen Yalçın’sız olamazdı.
*
Sakın Başakşehir’den alınan tek gollü mağlubiyet sizi yanıltmasın futbol da böylesine sürpriz sonuçlara her zaman yer vardır. Beşiktaş kim ne derse desin büyük kulüptür.
*
Sergen Yalçın gerek kariyeri, gerek bulunduğu camia gerekse üstlendiği sorumluluk bakımından ve isminin üzerine çizik attırmama adına bu maça olağanüstü hazırlanacaktır.
*
Zira kaybederse puan farkı 10’a çıkacak ki, bu formda Trabzonspor’u kolay kolay bir daha yakalayamaz..
*
Ateşli çarşı seyircisi ile avantajlı görünüyor müsabaka öncesi (hani bu maç Trabzon’da olsa da) aynı şeyleri yazardık.
*
Trabzonspor ise kendisi açısından sezonun en kritik müsabakasına çıkacak.
Biz bu maçı kayıpsız geçecek Trabzonspor’un durdurulacağını sanmıyoruz.
Tam anlamıyla havaya girer. Ha, havaya girer de lay lay lom yaparsa kendi beceriksizliğinden öte başka bir şey söylenemez.
*
Beşiktaş karşısında Trabzonspor’a lazım olan tek şey bırakınız taktiği maktiği yüzyılın mücadelesini ortaya koymaktır.
*
Son haftalardaki tartışmaların odağında bulunan ve kollandığı iddia edilen Trabzonspor bu iddialara ancak ve ancak bu şekilde cevap verebilir ve fakat Trabzonspor’a bilenen rakiplerde ayrıca çoktur.
*
İddia ediyoruz Ts’un şampiyonluğunu isteyen üç büyük kulüp taraftarı arasında anket yapılsa bordo mavililer seçenekte bile yer almaz.
Bu da işin duygusallığıdır, gelmişten geçmişe uzanan tatlı rekabetin tezahürüdür.
*
Sonuç olarak ;
Beşiktaş kazanırsa şaşırmayız,
Trabzonspor kazanırsa olağan skor deriz..
Beraberlikse kötünün iyisi olur.
*
Bir not. Trabzonspor’un arkasında devlet desteği varsa, TT Arena, Vodafone Park’ı yapan güç Cibuti’den mi geldi?