Bu şehirde yaşamak ayrıcalık mıdır? Sorgulamak çok mu can yakar, ya da yaşam koşullarına adapte olmak adına gün geçtikçe koşullar zorlaşıyor mu?
Eskiden insanımızın gözlerinin içi parlardı, sevinç çığlıkları yükselirdi her bir köşeden.
‘Bugün de böyledir’ diyen kaç kişi var!.
*
Gümüşhane’nin dili olsa hiçbir şekilde tartışmasız şöyle demez miydi?
‘’Ben iki caddeye sığmayacak kadar kadim bir şehrim..’!
Canım iki de bir pestil köme de yemek istemiyor artık.
Karşı dağların kıyısı eskiden yeşilliklerle doluydu,
Şimdi bakıyoruz betona teslim olmuş yamaçları..
*
Kendi kendimize düşünmekte fayda var;
Biz eskiden böyle miydik?
Çocukluğumuz, gençliğimiz, yaşadıklarımız
Biz sahiden hep
Böyle miydik?
*
Gümüşhane şehrinde mutlu insan görmek hepimizin ortak dileği olmalıdır diye düşündüm,
Alasını yapar bu şehir öylesine bir tutkudur bu istek,
Bir duayen diyor ki, ‘Gümüşhane’ye özgü orijinal projeler olmalı..’
Bunu samimiyetle söylediğini biliyorum. Hani feleğin çemberinden geçiş düşüncelerdir ya öyle işte. İÇTEN!
*
Ortak akıl olmalı,
Gümüşhane tartışırken büyümeli,
Sen ben kavgasını artık bir kenara bırakmalı. İyi de nasıl olacak bu iş..
İşte sorunun en zor tarafı bu..!
*
Kim ne düşünürse düşünün saygımız sonsuz ama hala şehrin kronik sorunlarının çözümlenmiş olduğuna inanmıyor kimse.
Bu savı bir ideolog düşünce olarak değil geçmişten geleceğe önümüzde duran bir ödevin gereği olarak ifade ediyoruz..
Şehrin üretim gücünün yeteri kadar ön planda olduğuna dair güçlü emareler yok, varsa da biz henüz bu gerçeği tam anlamıyla göremiyoruz, yaşayamıyoruz.
*
Öyle ya! Gümüşhane’nin sorunlarına çözümü, meselelerin ortadan kaldırılmasını Giresunludan, Trabzonludan bekleyemeyeceğimize göre, zararın neresinden dönersek kardır mantığı ile taşı altına ellerin konma zamanın çoktan gelip geçtiğini görüyoruz.
YAZININ TAMAMI İÇİ LİNKE TIKLAYINIZ