Eskiden kulüp küme düşme noktasında olur, parasızlık çeker, futbolcu kulübü beğenmez, kapris yapar, yönetimle papaz olur, kendisini dev aynasında görür, imza attığı kulüpten bir şekilde ayrılırdı.
Profesyonel sporun içinde bu tip olayların varlığı her zaman olağan karşılanmıştır. Öyle ya parayı verirsin oynar; yok dersin mızıkçılık yapar, ekmek kavgasıdır bi şekilde..
Gümüşhanespor’daki teknik direktörlerin istifası ise yukarıda anlatmaya çalıştıklarımızla sanki biraz çelişiyor gibi. Sezon ortasında Levent Eriş’in ayrılığı, daha sonra Ahmet Yıldırım’ın tuhaf istifası akıllara ifade etmeye çalıştıklarımızı getirdi.
Başa dönelim. Gümüşhanespor iki sezondur playoffun kapısından döndü, bir bakıma 1.lige bu kadar yaklaşmışken istediğini elde edemeyen kulüp oldu. Kulüp görülmemiş derecede destek ve bütünlük içerisinde sezona başlarken Levent Eriş ismini duyanlar birazcık şaşırıverdi. Lakin iyi giden şeyler olduğu müddetçe ha Levent, ha Ahmet farketmezdi, Gümüşhanespor ilk yarıyı domine eden takım oldu. Kadrosundaki süper lig etiketli isimler Gümüşhanesporu çok daha farklı kılıyordu.
Uzatmayalım, Levent Eriş’in istifasından sonra Ahmet Yıldırım’ın istifası da anlaşılamadı.
Levent Eriş kimselere haber vermeden, ‘Vakit tamam seni terkediyorum’ dercesine gitti. Okuduklarımıza göre Ahmet Yıldırım’da istifasını sosyal medyadan paylaştı.
Bu kulüpte para dersen var, destek var, iddia dersen var, dahası 1.lige yükselmek için her türlü ortam var iken teknik adamların ortaya koyduğu tavır doğrusu çok şaşırttı. Yoksa bu takıma inanmadılar mı?
Gümüşhane’yi mi beğenmediler? Öyle ya, kümeye oynayan bir kulüpte değil Gümüşhanespor!
Saygıdeğer yöneticilerin bu konuda elbette bir açıklaması olacaktır. Kümeye düşen takımlardaki karışıklıkları anladık ta, şampiyonluğa oynayan bir takımda iki teknik adamın daha sezon tamamlanmadan şehri terketmesini anlayamadık…
Vardır elbette bir hikmeti….