Babamı kaybettiğimde sıcak bir Ağustos’tu.
Anneannemi kaybettiğimde ise ilkbahar daha yeni yeni geliyordu.
Ve yazın başlangıcındayız.
Bu kez halam Hatice Aydoğdu’yu toprağa verdik.
Doğduğum ev aynı,
Koştuğum sokaklar aynı,
Yerdeki taşlar, elma ağacı, bahçedeki kamyonet aynı.
Ne ki aileden kalan yüzler aynı değil, birer birer bizi terk ediyorlar.
Acı nasıl anlatılır?
Şair,
Hasan Hüseyin Korkmazgil 
Acılara tutunmak şiirinde,
‘Acı çekmek özgürlükse özgürüz ikimizde,
O yuvası çalıkuşu
Bense kafeste kanarya’ 
Mısralarıyla anlatıyor duygularını…
Masamın üzerindeki resimlere bakıyorum,
Kafamı masmavi gökyüzüne kaldırdığımda sanki içimden bir şeyler kopup gidiyor.
Birgün malum o son bize de nail olacak biz daha hayatı yeterince tatmadan acılara gark olmuşuz..
Kader mi diyesim geliyor,
Yok, yok gerçek şu.
Yaşadıklarımız hayatın değişmez gerçeği.
Bir gün, mutlaka..
Hayırlısından olsun.
Dostlar aramış tek tek;
İsimler bu köşeye sığmaz.
Acımı paylaşıyorlar.
Hepsine kocaman bir teşekkür,
Yüreğiniz kadar kocaman dostlar..