Malum,  gündem yoğun.

Konuşulan konular artık bıktırdı,

Hele Türk’ün manevi değerlerine yapılan saldırılar insanı zıvanadan çıkartıyor.

Sokaktaki vatandaş ise öylece bakıyor

Kimse kılını kıpırdatmıyor

Neyse bu tarafı da bizim boyumuzu aşıyor,

Herkes kaderine razı susuyorsa biz Don Kişot mu olalım!

Oysa o konu edilen meseleler kadar keşke şu bizim Gümüşhane’de bir konu edilse…

Tartışılsa,

Gerek yok mu? Diyorsunuz,

Alın size bomba haber,

Esnafta tık tok, vatandaş bankaların kapısında rehin,

Yöneticiler ise bölge medyasında gül saçıyor,

Sokağın sesi yok,

Şehir sanki bir ruh haline dönüşmüş,

Kimse yarının ne olacağı konusunda bilgi sahibi değil,

Gümüşhane için çizilen pembe tabloların gerçeği yansıtmadığı belli,

Ama buna inanacak aklı selim iradeyi bulmak! hak getire..


Büyük marketler şehri esir almış.

Esnafta siftahsız kepenk kapatıyor,

Bankalara vatandaşın borcu bilmem kaç trilyon

Bu mu refah payı yüksek Gümüşhane?

Bu mu Gümüşhane’nin yarının daha aydınlık olacağını işaret eden sebepler?

Benim konuştuğum insanlar yoksa sırf muhalefet olsun diye mi canı yanmışçasına haykırıyorlar,

Bürokratından siyasetçisine, işadamından, yöneticisine ümitsiz olduklarını ifade ediyorlar

Tartışmaların, çekişmelerin, yalnızlığın boyutu o kadar yüksek ki Gümüşhane’de,

Sokakta sinek  vızıldıyor,

Oysa üsttekilerin alttan alttakilerin üstten haberi yok

Ahmet’e sorsan memleket güllük gülistanlık,

Mehmet’e sorsan Gümüşhane batmak üzere,

Bir sıkıntı, bir umutsuzluk..

Hep aynı sözler, çekişmeler, hep aynı curcuna,

Gerçi Memleketin ahvali farklı mı ki, Gümüşhane’de farklı olsun.