Sanki kaybolmuş bir altın gibi bulunmayı bekliyorlar.
Aslında bir iki dakika bile onları anlamaya yetiyor,
Öyle 50’şer kişilik kafileye de gerek yok,
Bir işareti yetecek.
‘Haydi’
Yeter ki söz dinlensin.
Çünkü,

Hepsi kırgın,
Nereden biliyorum,
Hep onlarla birlikteyim,
Şov yapmak yerine onları dinliyorum,
Gümüşhane adına,
Köy köy şehir şehir.
Kırgınlar,
Ezikler, yıpratılmışlar.
Kimse, bugüne kadar ‘gel’ dememiş.
Belki kimsecikler yokken bu topraklarda onur savaşı veriyordu ama,
Zaman şimdi onları bir kenara itelemiş.
Yalnızlar…
Bizim Akil Adamlarımıza bir borcumuz var,
O borcu ödemek zorundayız,
Gerçekten şu Gümüşhane’nin biraz olsun toparlanması için.
AKil Adamlarımızı dinlerken şunu düşündüm,
Zaten kendileride itiraf ediyorlar,
Bizim önümüzde barikatlar var,
Biz susarken hiç ilgisi olmayanlar alkışlanıyor,
Ben neden kendimi yorayım öyleyse diyorlar.
Bir bakıma doğru,
Yani biz bir kenardan sana ihtiyacımız var diyeceğiz
Diğer kenardan,
İşimize geldiği gibi hareket edeceğiz.
Karşımızdaki de akil adam olduğuna göre,
Bu taktiğin işe yaramadığını anlayacağız.
Velhasıl  bizdeki akil adamlara ihtiyacımız var,
Öyle kıvırmaya da gerek yok.
Düz oynamak bir kenara dar alanda kısa paslaşmayı tercih ediyoruz,
‘Akil Adam’ bu;
Yer mi!!!