Gümüşhane’nin yüzde kaçı geleceğe inanıyor?
Dostlara sorduğumda, hep aynı cevabı alıyorum:
-‘Ne var; ne yok Gümüşhane’de?
Üüüüf’le başlıyor, oh’la devam ediyor, cın-k, cın-k ile sona eriyor.
Neden? diye bile sormuyorum,
Çünkü anlata anlata kursağımız kurudu.
Gümüşhane’nin en etkilisi aynı sözleri tekrarlıyor,
-‘Üç beş kuruş maaş, üstü damlamayan bir sığınma yeri, bir dilim ekmek,
‘Çok şükür!’
Ve memlekete meseleleri hiç ama hiç umurunda değil Gümüşhane’nin.
Gümüşhane için varsa yoksa iş dönüp, dolaşıp polemik dünyasında dişlileri kırdırtıyor.
Bizim işimiz de elbette anlatmak elbet,
Yorulmak bilmeden,
Örneğin tüm bu tabloya rağmen, kaç kişi bu şehrin istenilen seviyeye ulaşacağına inanıyor,
Kaç kişi bu şehrin eski görüntüsünden uzaklaşacağını sanıyor?
Gümüşhane yalnızlığını bir kenarda bırakacak hamleleri ne zaman yapacak?
Çark, baht ne zaman dönecek, onu merak ediyoruz.
Oysa şehirdeki onlarca baz istasyonunu sorgulayamayan, coğrafyası yer altındaki zenginliği bahane edilerek tırmandırılan, son  dönemde pek çok şeyden uzak şehir Gümüşhane geleceğini arıyor.