‘Ne yazarsam başım belaya girmez’!
‘Ne yazmazsam rahat ederim’!
‘Su’, ‘sabun’ muhabbeti mi mesela bizim başımızı ağrıtmayacak olan.
Ya da pembe tablo çizmek midir, bizi kurtaracak olan.
*
Öyleyse niçin bu işi yapıyoruz?
İşin aslı olmalı değil mi?
Tribüne oynamak mı?
Ön plana çıkmak mı?
Gerçekten gazetecilik yapıyorlar dedirtmek mi?
*
Yoksa dostlar alışverişte görsün resmini çektirmek miydi? öylesine.
Hadi görmedim, duymadım, bilmiyorum üç maymunundan sonra halının altına neyi süpürebilirsiniz ki.
*
Örneğin işsizlik yok diyebilir miyiz?
Göç sorunu çözüldü notunu ekleyebilir misiniz?
Yatırımlardan şehrin başı döndü diye manşet atsak inandırıcı olur mu?
İnsanlar fevkalade mutlu, zümrüdü anka kuşu az sonra şehir merkezine inecek diye övgüler dizsek işin ehli bunlar mı denilecek!
*
Bu iş
Hakaret etmeden,
Gerçekler üzerinden
Gerektiğinde belgesini de koyarak
Ve inandırıcılığını her gün gün katlayarak yapılabilinire göreyse buğday başağı değildir bu mücadelenin adı..
*
Gümüşhane’de gazetecilik zor ise kolaylaştırmanın da elbette yolu vardır diye düşündük.
Bir defa doğru tespit, doğru teşhis, doğru gözlem, doğru noktadan hareket gerisini çorap söküğü gibi getirecektir.
*
Hayır, kesinlikle hepsini BİZ yapıyoruz da değildir işin aslı.
Elbette eksik, elbette bazı gereksinimlerde olacaktır
Ne ki gazetecilik terazisinin kefesindeki işimizi daha bir akredite yaptığımız tanımı ağır basacaktır.
*
Biz istedik ki bu şehirde hep konuşanların değil de, hiç konuşmayanların da diyeceği olsun.
*
Bozkırında çiftçi, örsün yanında usta, el arabasının ucunda işçi, alınteri kurumamış esnafında diyeceği bi şeyler olmalı muhakkak.
Muktedirlerin hep doğruyu söylediği, gücü olanın haklı olduğu, sadece bastırmakla çıkmayan sesin güce dönüştürüldüğü bir anlayış gerçeği aslında kabul görmeyecektir.
*
İşte hepsinin üzerine eklediğin güç ve ihtişam seni hedefine ulaştırmakta daha fazla söz sahibi mutlaka yapacaktır.
Bizim yapmak istediğimiz şey tam da budur.
*
Farklı seslere de, farklı görüşlere de tahammül edebilmek.
