Yeniden gülsün insanımın yüzü,
Kuşburnu gibi.
Yeniden güller açsın sokağında memleketimin,
Kapanan fabrikaları açılsın,
İşsizliği çözülsün,
Göçü durdurulsun örneğin,
Temiz suyu aksın evinin mutfağından,
Yemyeşil olsun içi dışı,
Sokağı dolsun taşsın,
Tren yolu geçsin dağlarından,
Havalimanına inip kalksın uçaklar,
Kelkit’e, Köe’ye bahar gelsin,
Şiran’ın yolunu eyleyin gayrı,
Kürtün’ün, Torl’un kaderi değişsin,
Kurtulsun yalnızlıktan …
Süleymaniye’de açsın tüm çiçekler,
Siftah koksun tüm esnafın kapısı,
Esnafın yüzü gülsün,
Madenleri çalışsın gümbür gümbür,
Her bir yanından bereket fışkırsın,
Kenetlensin gökyüzündeki mavilikler gibi insanım,
Hiç solmasın çiçekleri,
Harşit! üzülmesin,
Karacası, Çemen Dağı unutulmasın,
Kelkit Çayı kurumasın,
Pestili bitmesin kömesi tükenmesin,
Festivaller adı değişmesin, çoğalsın yıl boyu,
Akan coşkun nehir gibi çağıldasın şehrin coşkusu,
İşte ben o zaman anların, derim söylerim, alnıma koyarım..
Şehrin granlarına vuran güneşi, batmayan güneşi..