Ozan Mahmut Polat, ‘Can Gümüşhane’ türküsünün ilk dizelerine bu sözcüklerle başlar.
Gümüşhane aklımıza gelir.
Zigana, Gümüşhane’nin denize açılan sınırıdır.
Tabi sahil kent Trabzon’dan söz ediyoruz.
Can Gümüşhane derken bu şehre özlem vardır.
Zigana’ya selam söylemek centilmenliğin alasıdır.
Et - tırnak gibi şehre sevdalanmak, göğsümüzü gere gere Gümüşhaneliyim demek ayrıcalıktır.
Her şeye rağmen bu toprakları çok seviyoruz.
Pınarlarından akan suyuna, havasına
Ozanına, sokağına
Caddesine,
İnsanına,
Ekmeğine, duru aşına sevdalıyız.
Bir değerden, bin değere etiketiyle övünürüz.
Çok değerinin varlığından haberdarız.
Hiçbir zaman Can Gümüşhane’yi terk etmeye düşünmeyiz.
Herkes gibi bende bu toprakların bir parçasıyım,
Gurur duyuyorum.
O türküyü özlemlerin zirve yapınca sık sık dinlerim.
Kaç yıl geçse de unutulacağını sanmam.
Kar yağsa da fırtına çıksa da Zigana’nın başı eğilmez.
Tıpkı Gümüşhane gibi.
Yazanın da, söyleyenin de ağzına sağlık.
Ne diyor ozan!
‘Kar mı yağmış Zigana’nın başına’?
