Telefonum çalıyor,
Gümüşhane gergin diye söylüyor karşıdaki ses,
Neden?
İşçiler direniyor.
Emniyet teyakkuzda…
Gümüşhane sokakları inliyor,
Pankartlar elde.
Yukarıdakilerin koltuk savaşı, ‘benim derdi’ onları ilgilendirmiyor.
İşsizim diyor.
Ekmek istiyor.
Ne derseniz deyin..
Koza Altın bir ekmek teknesi kurmuştu Gümüşhane’ye,
İşçiler çalışıyordu,
Evine ekmek götürüyordu yani.
Ta ki köprünün altından sular akana dek.
Hem çokkkkkkkk…
İşin özeti şu,
Benim dediğim olacak,
Benim dediğim yapılacak.
Sonra,
Ya olmazsa,
Keyfiyette, kanunda, hukukta benim diyorlar,
İşçiler işinden oluyor.
Koza Altın işletmelerinin el kolu bağlanıyor.
İşin ilginç tarafı,
Siyasetçisinden yerel yöneticine kadar herkes söz veriyor,
Sahip çıkılacağı sözü veriliyor.
Şimdi ne elde var, ne de avuçta
Ne ruhsat meselesi, ne bürokrasi,
Bu kapatma işleminin altında o malum hikâye çıkıyor.
Olan işçilere oluyor.
Koza’nın Gümüşhane’deki faaliyetleri durduruluyor.
Üretim, emek, istihdam, gelişen Türkiye, mutlu insanlar, Mutlu Gümüşhane,
Bir anda yok olup gidiyor.
Gümüşhane sokaklarında bu soğukta işçiler yürüyor,
Haklı olarak,
İşlerini kaybetmişler, seslerinin duyurmaya çalışıyorlar
İşinden olmak, ekmeğinden olmak Gümüşhaneli vatandaşa zor geliyor.
Çünkü esnaf zorda, vatandaş zorda, ev zorda, hane zorda.
Daha ne kadar sürecek bu işkence!