Birer emanet madalya gibidir. Güneşi gören, yeryüzü gibi parlak ve aydınlık.
*
Bu bir uç değil ya da bir nazire yaparcasına gösteriş hiç değil, olması gereken bende kalması gerekenler dizini diye boynuma taktığımdır.
*
Güneş doğuyor ya, gün aydınlanıyor ya işte, umudu yeniden taşıdığının röntgenidir bu düzlem.
*
Herkesin içini gösterir gibi tuttuğun bu ayrıntıda yansıyanların şafaktan güne düşenleri andırır.
*
Karar verin artık yüzleşeceğim, tartıya çıkacağım, ah canına yandığım ihtiras başlıkları görüntüde kendisini vazgeçilmez sanan sonu belli duygular.
*
Ve sonunda kaçış o kadar şiddetli ki, ne akşamı, ne akşamın üzerine çöken karanlığı beklemeye lüzum yok, ateşböceği misali bir yanıp bir sönen karakterler gibi sadece etrafında dönüp duranların hikâyesinin sonu yoktur bilesiniz.
*
Nerede kalmıştık o zaman? Kaybettiklerimizi mi toparlayacağız yoksa yeniden mi başlayacağız kaldığımız yerden.
