Pazartesi’ye simsiyah uyanıyorum
Simsiyah gözyaşlarım.
Bak! Türk bayrağının dalgalandığı o evde şehidin cenazesi var.
Artık duygularıma hakim olamıyorum.
Gariban Anadolu evlatlarının şehit haberleri beni kahrediyor.
Açıkçası bağırıp sağı solu yumruklamak dışında elimden bi şey gelmiyor.
Sahte vatan millet Sakarya edebiyatlarını duymak istemiyorum
Onun için yüreğimden simsiyah duygular akıyor…
Süreç, araç, gere derken hangi noktaya geldik..
Nerede bir şeyler koptu?
Neden etrafımız ilk kez bu kadar çepeçevre düşman dolu?
Bir sabah kalktığımda yine denden vatan evlatlarının şehit haberlerini okuyorum?
Kimin hesapları tutmadı yine,
Kimin dertleri çıkarı azdı?
Kahpe kurşunları sıkan kim?
Kim bu şerefsizliği alçaklığı yapanlar?
Onun içindir ki,
Artık yeter diyorum
Simsiyah akıyor gözyaşlarım,
Geride kalanların acısını yüreğime atıyorum tek tek,
Boyu bükük kalmış yavrular aklıma gelince çıldırıyorum.
Bir şeylere nokta koymanın zamanı geldi de geçiyor.