Geçen hafta sonunu önce hastane daha sonra Tv başında geçirdim.
Malum ülkemizde Akdeniz oyunları gibi ciddi bir organizasyon yapıldı. 
Türkiye  çoğu branşta final oynama becerisi gösterdi ama sonuca ulaşamadı.
Heyecanlanıyor muyuz ne?
Ya da yürürken adımımızı mı sayamıyoruz.
Neticede kendi evinde düzenlediğin bir organizasyonda daha dikkatli olmak gerekmez mi?
Şuan neredeyse birbirine girecek olan Mısır’ın hentbol takımını izleyince şok oldum,
Spiker çoğu oyuncunun yurt dışında oynadığını söyleyince şaşkınlığım iyice arttı,
Bizimkilerin gözüne bir flaş patlamayıverigörsün,
Neredeyse dalakları düşüyor.
Bakıyorum hemen kendi kendilerine bir hallere girmişler,
Voleybolcular öyle,
Futbolcular öyle.
Finalde kaybediyoruz,
Başaramıyoruz bi türlü.
Birazcık daha saygı ve ciddiyet diyorum.
Gelgelelim U20’ye,
Bu satırları karalarken Fransa karşısında dağıldık,
Fenerbahçenin yıldızı bilinen Salih efendi Trabzon halkıyla uğraşacağına kendine çeki düzen vermeli,
Saçlarından önündeki topu göremiyor.
O Fransız futbolculara bakıp futbolun nasıl oynandığını, iki çalım atmayla futbolcu olunmayacağını bilmeli,
Neticede kendi evimizdeki tüm organizasyonlarda duvara çarpıyoruz
Aldığımız madalyaların tadı tuzu kalmıyor.