17 Nisan Ve Köy Enstitüleri
Eğitim bireylerin doğuştan getirdiği ve sonradan edindiği davranışların tümüdür diye tanımlayabiliriz. Sonradan edinilen davranış biçimleri ailede başlar sokakta devam eder ve okullarda şekillenir. Okulardaki şekillendirme de görev alan öğretmenlerin okul sürecini anlamlı kılan öğretmnelerin yetiştirilmesi ise, 1848 de başlayan darul-mualim-den- öğretmen okullarına ulaşan süreçtir. Bu süreç içerisinde 17 Nisan 1940 tarihinde kurulup 1948 yılında fişi çekilen ve 1952 yılında infazla yaşamına son verilen köy enstitüleridir ki, öğrenci davranışlarına yön vermede dünyaca kabul edilen bu sistem adından söz ettirmeyi başarmıştır.


Dönemin Milli Eğitim Bakanı merhum Hasan Yücel'in tarihte yerini alan, “kimseden almadık, bizim eserimizdir. İsteyen bizden alsın”  dediği köy enstitüleri modelini ne acıdır ki uzun süre devam ettiremedik. Devam ettirilse ne olurdu? 



En azından bu gün tartışılan konular olmazdı. 28 Şubat süreci yaşanmazdı, derin devlet, batı çalışma grubu, paralel yapı gibi halkın hasletlerine ters düşen anlamsız gayri demokratik yapılanmalar ve bürokrat oligarşisi olmazdı. 


Kalkınmayı köyden başlatıp çağdaşlaşmayı amaç edinen köy enstitülerinde edinilen bilginin işe dönüştürülmesi modeli uygulamalarla gösteriliyordu. Mezun olan genç öğretmenler köylere gönüllü olarak gidiyorlardı. Halkın çocuklarını kucaklayarak sorun çıkarmadan onları eğitiyor bununla da kalmayarak örnek uygulamalarla çiftçilere önderlik ediyorlardı. Öyle ki sağlık, tarım ve el sanatları alanında ortak çalışmalarla yeni modeller geliştirilmesine yardımcı oluyor kısaca bölgesinde bir ampul olma görevini başarı ile yerine getiriyorlardı. Bu çağdaş yapılanmaya giden yol ileride başlarına bir bela getirir diye birilerini rahatsız etmişti... Anadolu da ki feodal yapı, (toprağı elinde tutan ağalar) harekete geçer, kimi siyaset madrabazları ile iş birliği yaparlar. Önce bu güzide kuruluşlara çamur atılır. Komünist yuvası denir. Dinsizlik yapılıyor denilir. Bilahare köy enstitülerine öğretmen yetiştiren Hasan Oğlan Yüksek Enstitüsü kapatılır(1948), ardında da diğerleri kapatılır(1952).Toplam 21 adet olan 6 yıllık bu okullar da  “İlk Öğretmen Okulları” adı altında öğretmen yetiştiren diğer eğitim kurumları kervanına dahil edilir.


Bu satırların yazarı ise 1950 yılında girdiği Erzurum-Pulur köy Enstitüsünden 1956 yılında İlköğretmen okulu mezunu olarak 146 mevcutlu Torul-Çayırçukur köyü stajyer başöğretmenliğine tayin olur.