Gazeteci Ali Yağız Baltacı'dan gündemin en sıcak konu başlığına çarpıcı yorum: Ppeki, sonunda ne olacak?
Moskova Görüşmesi ile İdlip konusunda Türkiye ve Rusya (dolayısıyla Suriye) arasında bir anlaşma zemini oluşturuldu.
Sancılı geçen süreçte kaybettiğimiz askerlerimize bir kez daha rahmet, ailelerine sabırlar diliyorum.
Benim asıl merak ettiğim sorular ise şunlar:
İdlip’te bugün güvenli bir ateşkes bölgesi oluşturuldu.
TAMAM.
Esad muhalifleri bir süre daha İdlip’te, güvenli bölgede Türkiye’nin koruması altında yaşamaya devam edecekler.
TAMAM.
Peki, sonunda ne olacak?
Sonsuza kadar İdlip diye “de facto” bir bölge mi kalacak?
Oldu olacak bir İdlip Cumhuriyeti kurulsun! Esad’dan kaçan herkesi o Cumhuriyete yerleştirelim!
Mümkün mü bu?
Elbette hayır.
Önümüzde sadece iki seçenek var:
1-) Suriye Devleti eninde sonunda İdlip’i geri alacak.
2-) Esad devrilecek, Esad’sız yeni bir Suriye kurulacak. İdlip’te kalan veya başka ülkelere gitmek zorunda kalan muhalifler de yeni rejimin altında mutlu mesut yaşayacaklar.
Bu iki seçenek dışında seçenek var mı?
Yok.
İkinci seçenek; yani Esad’ın devrilme seçeneği masada olan, mümkün olan bir seçenek mi?
Hayır.
Adam (öyle veya böyle) savaşı kazandı. Ayakta kaldı mı? Kaldı.
Rusya’nın yardımıyla kaldı İran’ın desteğiyle kaldı, katliam yaparak kaldı vs. vs.
Konumuz bu değil.
Kardeşim adam savaşı kazandı mı?
Kazandı.
Öyleyse Devlet Aklı, birinci seçeneğe odaklanmayı gerektirmez mi?
(Yok biz ille de Esad’ı devireceğiz diye Rusya ve İran’la da savaşa tutuşacaksak orasını bilemem. )
Yani, er ya da geç, Suriye, müttefikleri Rusya ve İran’ın yardımıyla muhaliflerin elinde kalan son yer olan İdlip’i geri aldığında Türkiye ne yapacak?
Bir şekilde, bir noktada Şam ile uzlaşmak zorunda kalmayacak mıyız?
Başka bir alternatif var mı?
Var mı?
Esad devrilmedi. Bizim iktidar partiyi kaybetti. Esad’ın da Baas Rejimi’nin de kaç yıl daha Suriye’nin başında olacağı belirsiz.
Belki 50 sene, belki 30 sene daha kalacaklar.
Ne yapacağız peki? Esad eceliyle ölene kadar Suriye ile küs mü kalacağız?
Veya, yalnızca anneleri vasıtasıyla birbirleriyle iletişim kuran birbirine küsmüş iki kardeş gibi sonsuza kadar Rusya aracılığıyla mı iletişim kuracağız?
Bu sürdürülebilir bir şey mi Allah aşkına?
Eğer bir şekilde, bir noktadan sonra Şam ile anlaşmak zorunda kalacaksak; er ya da geç bu noktaya gelinecekse; tek bir askerimizin bile bu süreçte şehit olmasını hazmetmemeliyiz diye düşünüyorum.
Tek bir mantıksız cümle var mı bu yazdıklarımda?
