Şu meşhur hikâyeyi eminiz hepiniz bizden daha iyi anımsıyorsunuzdur.
Bilahare dilinize adeta pelesenk olmuştur diye düşünüyorum.
Başkasının malı….çenesini yorarmış!
*
O başkası ise bu yazının başlığındadır, okudunuz..
Oysa ben kıskanmak değil, imrenmek değil, başarabilen, bu güce sahip, aynı imkânlarla yarışmak isteyen ‘yapabilirim arkadaş’! diyecek bir güç olmak isterdim.
*
Ben sözcüğü derken sakın farklı yorumlanmasın,
Şahsımla ilgili değildir bu ‘ben’! sözcüğü
Hepimizin aynı gemi içerisinde olduğunu varsayarsak hepimizin yararına olacak güzelliklerin bütünüdür bu terim.
*
Biraz sağa dönüyorum, biraz sola
Bazen çok uzaklara dalıyorum. Kafamı kurcalıyor bazı şeyler..
Bazen boşuna mı yazıyorsun be Veli! diye hayıflanıyorum…
*
Dedik ya;
O pastanın pay alan tarafında değil pay dağıtan tarafıdır isteğimiz..
Herkes kendince nalıncı keseri gibi yontmak istese de kazın ayağı öyle değildir.
*
Bir bakıma sorgulayan bir toplumdan söz etmek isterim farkındalık adına,
Niçin savaş verildiğini öğrenmek ister her sağlıklı beyin.
Dipsiz bir kuyuda debelenmek yerine
Ayaklar kaysa bile tutunacak bir kaya parçasında hayat olduğunu görmek ister bu gözler.
YAZININ DEVAMI İÇİN TIKLAYINIZ
