Birlikte gülüyorduk, içimiz de nefretten, kavgadan eser yoktu.
Yalnızca mutluluğu daha fazla bölüşmek istedik, istediğimiz mutluluğun yanımızdan hiç ayrılmamasıydı.
Dil, din, ırk, renk hiç fark etmezdi.
Koca yüreklerde hepimize yetecek kadar yer vardı,
Ekmeği bölüşerek yiyorduk, su hiç acı değildi yudumladığımızda.
Çocuklar kundaklarında öylesine mutlu uyuyorlardı ki
Kıskanan papatyalar bile salınmazdı kırlarda nazlı nazlı…
.YAZININ DEVAMI İÇİN LİNKE TIKLAYINIZ
