Sen hiç uçup giden umutları gördün mü?
Üşüyen elleri,
Donmuş küçük bir gözyaşını…
Yarım kalmış çikolatanın tadına vardın mı hiç?
Hiç baba! diye için burkularak son kez seslendiğin oldu mu?
Oturup içinden hüngür hüngür ağladığın…
Anasına sarılan umudun yalnızlığını gördün mü?
Bu soğuk kış gününde dayanılmaz seslenişe vurdun mu yüzünü…
Masmavi gözlerdeki çaresizliğe baktın mı?
Rüyaların hayallerin kırıldığını gördün mü?
Alçak bir kurşunun ne ocakları söndürdüğünü ne ki hiçbir şey olmamış gibi gece gündüz konuşanların sıkılmadığını gördün mü?
Başka ne yazılabilinir ki o çığlığın üzerine,
Söz biti, kalem, mürekkep bitti..
Gör artık, gör!